GLUON presenteert Checkin’ Each Other Out, een project van de Belgische kunstenaar Jerry Galle. De expo is de eerste tentoonstelling in een reeks die de resultaten van Gluons residentiewerking toont en focust op het meest recente werk van Galle, ontwikkeld tijdens een een residentie bij het Belgische onderzoekscentrum Flanders Make, gehost door Gluon.
Checkin’ Each Other Out is een artistiek project dat ons begrip van `intelligentie’ bevraagt. Via interactie tussen mens, robot en levende organismen wil Galle alternatieve vormen van intelligentie verkennen om een breder spectrum van ‘slim’ voor te stellen. Kunstmatige intelligentie (AI) vormt een van deze opkomende intelligenties. Tegelijkertijd is er ook groeiende erkenning voor niet-menselijke intelligenties in andere levende organismen zoals octopussen en mycelium, die unieke vormen van ‘intelligentie’ vertonen. Om een verschuiving in het perspectief te stimuleren, is het volgens Galle belangrijk om nieuwe benaderingen te omarmen die de complexiteit van intelligentie in al zijn vormen erkennen. Volgens Galle is het van cruciaal belang om robots en artificiële intelligentie niet louter te beschouwen als ondergeschikte entiteiten, maar als autonome subjecten. Moeten we de nadruk leggen op het stimuleren van samenwerking en het bevorderen van een gevoel van gedeelde agency en wederzijdse betrokkenheid? Het is van essentieel belang om vragen te stellen die subjectieve ervaringen onderzoeken; zoals “Hoe is het om jullie te zijn?” in plaats van vast te houden aan de vergelijkende, binaire vraag “Zijn jullie zoals ons?”.
De installatie ontwikkeld door Galle biedt een platform waarop verschillende vormen van intelligentie elkaar ontmoeten en communiceren. De installatie bestaat uit verschillende elementen: een cobot (een type robot om veilig samen te werken met mensen), micro-organismen, AI en sensorische glazen sculpturen. De compositie van de verschillende elementen roept associaties op met een industriële setting, maar neemt de toeschouwer ook mee naar een wereld die lijkt te zijn ontsnapt uit een sci-fi roman. Bezoekers worden niet alleen visueel geboeid, maar worden ook geconfronteerd met vreemde geluiden en tekstuele informatie zoals: “is it wrong to doubt?”. De afgeleide uitspraken die op het scherm verschijnen, worden gegenereerd door een algoritme dat voortdurend aan zelfreflectie doet en zichzelf in twijfel trekt. Zo ontstaat er een boeiende feedbackloop tussen de cobot, die fysieke acties uitvoert en het AI systeem dat voortdurend zijn eigen denkproces onderzoekt en herziet.
Deze dynamiek vormt het hart van de installatie, maar om het werk te vervolledigen is participatie met het publiek nodig, in dit geval door het aanraken van de glazen objecten. De glazen objecten in deze installatie belichamen de meest rudimentaire, oeroude methoden om anderen waar te nemen en zijn geïnspireerd op het waarnemingsvermogen van bacteriën en waterorganismen die elektrische velden in hun omgeving kunnen detecteren. Net zoals organismen, zijn de glazen sculpturen geprogrammeerd om fysieke signalen van bezoekers te registreren. Zintuiglijke systemen hebben organismen in staat gesteld gedetailleerde informatie te verzamelen, te communiceren, complexe omgevingen te navigeren en zich aan te passen aan diverse ecologische situaties. Symbiose, de samenwerking tussen verschillende organismen, heeft een cruciale rol gespeeld in de evolutie van complexere levensvormen. In deze context symboliseert de robot hier de onzekere symbiose tussen mensen, technologie en natuurlijke systemen. De cobot hanteert een speelse benadering om met zijn omgeving te communiceren. Deze speelse benadering is geen uitzondering op de praktijk van de kunstenaar, die zijn machines ontregelt of ‘misbruikt’ doordat hij in de rigide logica van de computer-software twijfel of onzekerheid introduceert. Als een voortdurende vorm van communicatie roept de installatie vragen op met betrekking tot het begrijpen van wat de AI en de persoon ontcijfert, wat ze wederzijds blijven beoordelen en leren in ruil daarvoor.
Er bestaan door mensen gemaakte modellen voor het begrijpen van het universum en de plantenwereld, en AI-modellen worden vaak gebruikt als een referentiekader om menselijke cognitie te begrijpen en te modelleren. Op welke manieren beïnvloedt de introductie van AI onze perceptie van onze eigen ‘geest’? Kan het cultiveren van twijfel een waardevolle methode zijn voor het omgaan met deze transformatieve veranderingen? Kan onzekerheid gezien worden als een manier om het onberekenbare te integreren in onze eigen manier van denken en relateren? In tegenstelling tot de dominante winstgedreven doelen in de interactie met technologie, pleit Galle voor het concept van gedeelde agency, verbinding en wederzijdse betrokkenheid.
